Do dyrektora KIS wpłynął wniosek o interpretację indywidualną dotyczącą ustawy o VAT, która ma, rzecz jasna, ogromne znaczenie dla prowadzenia działalności gospodarczej przez wszystkie podmioty, także firmy dealerskie. Stanowisko, które objął dyrektor KIS, może zaskakiwać.
STANOWISKO KIS
Wnioskodawca złożył wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji. Do organu podatkowego zostały skierowane dwa pytania:
1) Czy podatnik może najpierw uzyskać od klienta środki pieniężne na poczet wydatków, uiścić te wydatki, a następnie ująć je „przejściowo” w prowadzonej przez siebie ewidencji na potrzeby podatku?
2) Czy ewidencja prowadzona na potrzeby podatku, może być ewidencją prowadzoną np. w MS Excel i niezwiązaną z ewidencją sprzedaży i nabycia prowadzoną dla potrzeb rozliczenia VAT?
Co ciekawe, dyrektor KIS stwierdził, że złożony wniosek o wydanie interpretacji w przedstawionym zakresie nie dotyczy przepisów prawa podatkowego. Wszystko dlatego, że przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz rozporządzenia ministra finansów, inwestycji i rozwoju z dnia 15 października 2019 r. nie regulują kwestii objętej pytaniami wnioskodawcy.
Wnioskodawca złożył więc zażalenie, w którym wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i – ponownie – wydanie interpretacji indywidualnej. Jednak dyrektor KIS po ponownym rozpoznaniu sprawy utrzymał w mocy postanowienie. „Podmiot ubiegający się o wydanie interpretacji indywidualnej musi legitymować się określonym interesem prawnym w uzyskaniu tego rozstrzygnięcia. Instytucja interpretacji nie została wprowadzona w celu umożliwienia podmiotom zaznajamiania się z poglądami dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na wykładnię określonych przepisów prawa podatkowego z przyczyn czysto poznawczych. Nie służy również przeprowadzaniu analiz porównawczych różnych wariantów działań planowanych przez wnioskodawców ani udzielaniu porad prawnych o charakterze optymalizacyjnym” – argumentował organ drugiej instancji.
Co więcej, organ stwierdził, że wniosek skarżącego nie dotyczy przepisów prawa podatkowego. Wskazał, że przepisy art. 29a ust. 7 pkt 3 u.p.t.u. (ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz § 10 ust. 3 pkt 2 lit. b rozporządzenia ministra finansów, inwestycji i rozwoju z dnia 15 października 2019 r., na których opierał się wnioskodawca, nie regulują kwestii objętej jego pytaniami.
STANOWISKO SĄDU
Wnioskodawca postanowił więc wnieść skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, żądając uchylenia powyższego postanowienia, jak i też poprzedniego. I tu doszło do ciekawego obrotu sprawy, gdyż zdaniem sądu pytanie wnioskodawcy jest w oczywisty sposób osadzone w obszarze przepisów prawa podatkowego.
„Skarżący zadał je ze względu na obszar swojej działalności, jaki deklaruje we wniosku o wydanie interpretacji (…)” – zauważa sąd. Poza tym przypomina on, że dyrektor KIS nie mógł uchylić się od wydania interpretacji, twierdząc, że wnioskodawca żąda interpretacji przepisów nie należących do prawa podatkowego.
„Niewątpliwie ustawa o podatku od towarów i usług jest ustawą podatkową, a pytanie dotyczące jednego z jej przepisów – pytaniem z zakresu prawa podatkowego. Dlatego, w ocenie sądu, stanowisko organu, że przedstawiony przez skarżącego problem z uwagi na przedmiot żądania zakreślony pytaniem leży poza sferą prawa podatkowego – nie jest zasadne. Wbrew temu co twierdzi organ – art. 29a ust. 7 pkt 3 u.p.t.u. nie tylko wskazuje, że otrzymane od nabywcy lub usługobiorcy kwoty jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych przez podatnika w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy nie stanowią podstawy opodatkowania, lecz reguluje też warunek uznania tego w postaci ujęcia przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku. Przepis ten wprowadza określone obowiązki na podmiot, który chce uniknąć ujęcia określonych wydatków w podstawie opodatkowania i ma prawo wiedzieć, jak z tych obowiązków się wywiązać. Z wniosku wynika więc, że przedstawiony przez wnioskodawcę problem rzutuje na zakres obowiązków wnioskodawcy wynikających z przepisów prawa podatkowego” – podsumowuje sąd.
Zdaniem sądu ustawa o podatku od towarów i usług jest ustawą podatkową i podczas prowadzenia działalności gospodarczej należałoby się nią kierować, choć zdanie dyrektora KIS okazało się inne. Jeśli finalnie pojawi się interpretacja, w której wnioskodawca otrzyma odpowiedzi na zadane pytania, podzielimy się tym z Państwem w Biuletynie.
