Po obniżkach stóp procentowych NBP we wrześniu i październiku zeszłego roku (odpowiednio o 0,75 i 0,25 pkt. proc.) zatrzymaliśmy się na stopie referencyjnej w wysokości 5,75 proc. To poziom wciąż wysoki, ale moim zdaniem będzie on nam towarzyszył również w najbliższych miesiącach, zaś kolejnych cięć spodziewałbym się raczej w drugiej połowie 2024 r. Przy czym nie oczekujmy tu drastycznych ruchów – stawiałbym na dwie obniżki, po 25 punktów bazowych każda. Poniżej 5 proc. raczej w tym roku nie zejdziemy.
Główną zmienną, jeśli chodzi o kształtowanie się stóp procentowych, będzie nadal inflacja. Oczywiście obecnie ceny nie rosną już tak szybko, ale to po części efekt wysokiej bazy z początku 2023 r., gdy inflacja sięgała kilkunastu procent. Sądzę, że w pierwszych kwartałach br. będziemy tu obserwować dalsze spadki, natomiast później dane inflacyjne są dla mnie trochę niewiadomą – nie wykluczałbym nawet, choć głównie okresowych, wzrostów. Pamiętajmy, że wciąż mamy zerową stawkę VAT na podstawowe artykuły żywnościowe i że obowiązują w Polsce dopłaty do cen energii (wcześniej z kolei mieliśmy do czynienia z okresowo obniżonymi cenami paliw). Jak zareaguje inflacja, gdyby pokończyły się te wszystkie „tarcze”? A przecież w najbliższych miesiącach czekają nas podwójne wybory (samorządowe i do Europarlamentu), a więc i podwójne kampanie wyborcze, co zawsze wpływa na gospodarkę.
Mimo wszystko zakładam, że pozostaniemy w trendzie obniżek stóp procentowych – niedużych, ale i tak pomagających branży, zresztą nie tylko motoryzacyjnej. Mam na myśli zarówno korzystniejszą ofertę na produkty finansowe dla klienta końcowego, jak i na przykład niższy koszt utrzymania samochodowego stoku. Nie widzę też poważniejszych wskaźników makroekonomicznych, które zwiastowałyby powrót do cyklu podwyżek. Na plus działa z pewnością stabilny złoty pozwalający nie tylko hamować inflację, ale także nabywać towary zagraniczne, w tym choćby samochody, po bardziej atrakcyjnych kursach. Bardzo prawdopodobne zdaje się też pełne odblokowanie środków z Krajowego Planu Odbudowy, co powinno przyczynić się do silniejszego wzrostu gospodarczego. Poza tym słyszę, że przedsiębiorcy, szczególnie ci mali i średni, z zadowoleniem przyjęli odłożenie w czasie – planowanego na lipiec br. – uruchomienia Krajowego Systemu e-Faktur. Te rzeczy powinny dać firmom i biznesowi nieco oddechu.
To, czego obawiamy się najbardziej, to sytuacja geopolityczna w regionie, czyli przede wszystkim dalszy przebieg wojny w Ukrainie, a także rozwój konfliktu zbrojnego na Bliskim Wschodzie. Współczesna gospodarka to system naczyń połączonych – w zakresie dostaw, produkcji, przepływu usług, pieniądza. Destabilizacja w jednej części świata wpływa na kondycję w wielu innych miejscach, a tu mówimy przecież o bardzo ważnych i bliskich nam geograficznie – zwłaszcza w przypadku Ukrainy – regionach. Ale na to nie mamy wpływu, więc pozostaje tylko robić swoje, by ograniczać wpływ ewentualnych czarnych scenariuszy.
Generalnie jednak spoglądamy w przyszłość z optymizmem. Każda korekta stóp procentowych w dół przekłada się na niższy WIBOR, co zawsze stanowi impuls popytowy dla klienta oraz oznacza ulgę w kosztach finansowania dla firm dealerskich (stoków, ale także obsługiwanych inwestycji). O tym, że prognozy idą raczej w stronę niższych stóp, świadczy choćby to, że obecnie wyraźnie przeważają w Santander Consumer Multirent finansowania ze stopą zmienną, a nie stałą – widać zatem, że jest oczekiwanie, iż WIBOR za rok, dwa czy trzy lata będzie niższy niż obecnie. Oczywiście powrotu do stóp procentowych z początkowego okresu pandemii (czyli oscylujących wokół zera) już nie będzie, ale trend jest dla branży automotive korzystny i może być to jeden z czynników przyczyniających się do wzrostu liczby rejestrowanych aut. Gospodarka powinna sobie poradzić, rynek dealerski również.
